برنامه ریزی کاربری اراضی شهر ایذه با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis)

امروزه شهرهای ایران با مشکلات بسیاری مانند گسترش فضایی زیاد، افزایش بی رویه جمعیت، نابودی زمین های کشاورزی، عدم تعادل در پراکنش کاربری های شهری، کمبود خدمات زیربنایی و آلودگی های زیست محیطی دست به گریبان بوده که همگی ارتباط با زمین و کاربری های مختلف آن دارد. کاربری اراضی شهری و چگونگی توزیع فضایی- مکانی آن، یکی از مهمترین کارکردها به منظور استفاده بهینه از فضای شهری می باشد. هدف از این پژوهش، برنامه ریزی کاربری اراضی شهر ایذه و شناخت و مطالعه وضع موجود کاربری ها در سطح شهر و نحوه توزیع و استقرار آنها نسبت به هم، پیش بینی نیازها با توجه به آینده نگری جمعیت، ارزیابی نارسایی ها و مشکلات هر یک از کاربری ها و همچنین تعیین جهات توسعه آینده شهر با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی(gis) می باشد. روش تحقیق در این پایان نامه شامل شامل روش های توصیفی- تحلیلی، علّّّی و پیمایشی می باشد. برهمین اساس اقدام به ارزیابی سطوح کاربری های شهری در وضع موجود شد و این نتیجه به دست آمد که در نواحی پنج گانه شهر ایذه، کاربریها از توزیع و استقرار و پراکنش موزون و مناسبی برخوردار نبوده و دارای سرانه هایی پایین تر از سطح استاندارد می باشند و حتی با استانداردهای مرسوم نیز مطابقت ندارند. لذا با توجه به کمبود کاربری های وضع موجود، اقدام به پیشنهاد سطوح و سرانه کاربری ها در افق 1395 شد که مساحت کل کاربری های ساخته شده، در افق طرح به 48/1507 هکتار، و سرانه سطوح ساخته شده از4/86 مترمربع در وضع موجود به1/108 مترمربع در وضع پیشنهادی افزایش یافته است. جهت توسعه های آتی نیز توسعه پیوسته از جنوب شهر معرفی شد و جهت های دیگر با داشتن محدودیت های طبیعی و مصنوعی فاقد کارآیی لازم می باشند.